⇒ Pobierz pełny numer biuletynu w formacie PDF.
Wiara, która nie zbawia
(Słowo wstępne z numeru 195 z września 2024 r.)
Czy istnieje taka wiara, której nie akceptuje Bóg? Wiara w Jezusa Chrystusa, a jednak nie uznawana przez Niego?
Słowo Boże pokazuje nam jasno, czym charakteryzuje się prawdziwa wiara w Jezusa, tzn. wiara zbawiająca, a czym wiara w Jezusa nie jest – i ta wiara nie zbawia. Zobaczmy, co na temat wiary pisali: apostoł Paweł oraz Jakub, przyrodni brat Pana Jezusa. Zobaczymy, że te dwa spojrzenia na wiarę są ze sobą spójne.
Jakub w swoim Liście Jakuba 2,14-26 w sposób czytelny określa wiarę, która nie zbawia jako wiarę martwą (w. 17, 20, 26), a tym, co czyni ją martwą to chociażby brak uczynków miłości w stosunku do innych wierzących (braci i sióstr w. 15-17). Jakub przedstawia przykład Abrahama, aby podkreślić to, że wiara zbawiająca przejawia się w czynach (w. 21-24). Abraham był gotów złożyć swojego syna Izaaka w ofierze, co było świadectwem jego wiary i miłości do Boga. Jego wiara pociągnęła go do wykonania konkretnego czynu – to nie była deklaracja ze strony Abrahama (Boże, ja dla Ciebie zrobię wszystko). On był gotów uczynić wszystko dla Boga.
Apostoł Paweł, podobną myśl na temat wiary zapisał w Liście do Galacjan 5,6. Zbawcza wiara to żywa wiara, przejawiająca się w czynach miłości. To nie sprawa naszego rozumu – akceptacja pewnych faktów na temat Jezusa, ale naśladowanie Chrystusa. Apostoł Paweł również pisze o wierze Abrahama w Rzymian 4,2-5 – To wiara Abrahama była czynnikiem decydującym w kwestii uregulowania stosunków z Bogiem, a nie Jego czyny. Bóg go uznał za sprawiedliwego (czyli za pojednanego z Nim). Gdy Bóg nazywa kogoś sprawiedliwym, oznacza to, że osoba taka została zbawiona i jest z Nim pojednana. Apostoł Paweł podkreśla w tym fragmencie zbawienie przez wiarę, a nie z uczynków tj. nie dzięki przestrzeganiu Prawa. Podkreśla również fakt, że zbawienie jest darem Bożej łaski – Jego przychylności, na którą nie możemy sobie zasłużyć.
Jak pogodzić wszystkie te wypowiedzi na temat wiary Abrahama? Wydaje się na pierwszy rzut oka, że te wypowiedzi wzajemnie się wykluczają. Okazuje się, że słowo określające uczynki jest użyte przez Jakuba w innym znaczeniu niż czyni to Paweł.
Dla Jakuba uczynki stanowią treść Słowa Bożego i są pełnione przez wszystkich mających szczerą wiarę i kochających Chrystusa, chcących się Mu podobać.
Dla Pawła uczynki to próba zaskarbienia sobie Bożej przychylności i zbawienia siebie o własnych siłach, przez wypełnianie Prawa.
Obaj wyraźnie twierdzą, że zbawienia nie zapewniamy sobie uczynkami, lecz prawdziwa zbawcza wiara pociąga za sobą miłość wyrażoną w czynach.
Ciekawe jest to, że apostoł Paweł zwraca na początku i na końcu listu do Rzymian uwagę na POSŁUSZEŃSTWO WIARY! – Rz 1,5; 16,26. Paweł opisuje wiarę w kategoriach posłuszeństwa, i to jest istotą zbawczej wiary! Osoba prawdziwie wierząca chce naśladować Jezusa i być Mu posłuszna – Hbr 5,8-9.
Wiara, która nie zbawia, to MARTWA WIARA bez uczynków miłości i bez aktów posłuszeństwa Jezusowi.
Jakub nie twierdzi, że wiara i uczynki nas zbawiają. Zajmuje się istotą prawdziwej wiary – zbawczej wiary, która zawsze będzie się wyrażać w szlachetnym postępowaniu. Nie można ich od siebie oddzielić. Szlachetne postępowanie i dobre uczynki w sposób naturalny wypływają ze zbawczej wiary.
Zbawcza wiara – ŻYWA WIARA zawsze rodzi owoce w postaci posłuszeństwa Panu Jezusowi oraz w postaci miłości do innych ludzi, a w szczególności do braci i sióstr.
◙
W numerze również: • Informacje o spotkaniach (str. 3-4), • Ogłoszenia (str. 4-5), • Kronika najnowsza (str. 6), • Z dawnych dziejów zboru – część 16 (str. 7-8).
Wskazówka: Archiwalne numery biuletynu można pobrać ze strony Biuletyn informacyjny w sekcji Aktualności.