Z smutku, niedoli, zmartwień i trosk,

Jezu, choć dziś, pragnę już iść;

Do Twej wolności, szczęścia i łask,

Jezu, odchodzę już.

Rzucam chorobę dla pełni sił -

Pragniesz, bym w łasce Twej, Panie żył.

Z cierni mych wad do krasy

Twych róż, Jezu, odchodzę już!

Z mojej haniebnej nędzy i złud,

Jezu, choć dziś, pragnę już iść;

Czeka mię chwała - mocy Twej cud,

Jezu odchodzę już.

Do Twej radości z smutku i łez,

Z bólów mych w stan,

gdzie cierpień jest kres

Do Twej ciszy z grzmotów i burz,

Jezu, odchodzę już!

Z głębi ubóstwa, żądz mych i zła,

Jezu, choć dziś, pragnę już iść;

Tam gdzie Twa dobroć wszystko mi da,

Jezu, odchodzę już.

Z morza mych win w miłości Twej toń,

Z głębi zwątpienia w mocną Twą dłoń;

Z mroku i trwóg w radosny kraj zórz,

Jezu, odchodzę już!

Z lęku o śmierć, zagładę ł grób,

Jezu, choć dziś pragnę już iść;

W radość z wspaniałych, wiecznych Twych dóbr,

Jezu, odchodzę już.

Z głębi ruiny, zgliszczy i strat

W wieczny, wspaniały, jasny Twój świat.

Pewnym Twój port po burzach mych mórz

Jezu, odchodzę już!