To życie jest jak cień

i więdnie jako kwiat,

Gdy zmrozi go swym tchnieniem szron,

wnet znika jego ślad.

Lecz źródłem życia Bóg;

kto Mu swe serce da,

Ten chociaż wstąpi w śmierci grób,

na wieki żyje, itrwa!

I chociaż ciało się

zamieni w zimny pył,

Nasz nieśmiertelny, wolny duch,

w swym Bogu będzie żył.

Nie splami go tam grzech,

nie zgnębi smutek, ból;

Na wieki szczęściem będzie lśnić,

gdzie jego Bóg i Król!