My jesteśmy powołani:

Radość, szczęście wszystkim nieść;

Choć dolega doświadczenie

Głośmy bliźnim Boską wieść.

Naucz Panie nas pokory,

Przebaczenia wrogom swym;

Przebacz, Ojcze, nasze grzechy,

jak my przebaczamy im..

Świat bez Ciebie pełen grzechu –

Chryste, Zbawco, Królu nasz!

W miłosierdziu bezgranicznym

Dar zbawienia pewnie dasz.

A miłością tą rozżarzasz

Serca wiernych dziatek Twych,

Kochać ludzi nakazujesz,

wszystkich, jako braci swych.

Naucz tych, co są zbawieni,

By kochali tak jak Ty;

Tych co w grzechu są niewoli,

Niechaj z szpon wypuści zły.

Od zgryźliwych słów pogardy,

Panie, racz zachować nas,

Daj by miłość w nas pałała

I światłości jaśniał blask.

Daj nam chęć i poświęcenie,

Nieść ratunek bliźnim swym,

By nie czekać na nagrodę,

Lecz wypełniać dobry czyn,

Aby serca skamieniałe

Mogły poznać łaski cud,

W dar miłości doskonałej

Uzbrój, Panie, wierny lud!