Miał koronę cierniową i z szkarłatu płaszcz,

Berło z trzciny do rąk Mu podali.

/ Na kolana padając szyderczo Nań tak:

"Pozdrowiony bądź, Królu!" wołali /x2

Zawiązano Mu oczy i bito Go w twarz,

Kolce z ciernia wbijały się w czoło.

/ Pluto Nań, a z ran święta sączyła się krew –

Tłum naśmiewców Zeń szydził wokoło. /x2

Choć tak bardzo tam cierpiał Zbawiciel,

Nasz Pan, chociaż bardzo już był umęczony,

/ Lecz bez granic ból duszy zwiększało Mu to,

Że od ludzi był tak odrzucony. /x2

Po tak wielkim znęcaniu się dano Mu krzyż,

Pod brzemieniem Pan padł wyczerpany;

/ To za ciebie, mój bracie, On hańbę tę zniósł,

by w Nim żywot ci wieczny był dany! /x2