Witaj, cichy, witaj mi, wieczorze,

odpoczynkiem po kłopotach dnia!

O jak błogo spocząć o tej porze,

Gdy w pokoju Bożym serce trwa!

Ileż błoższy będzie wieczór ten,

Gdy spoczynek nam u Siebie sprawi Boży Syn!

Pozostaje jeszcze odpocznienie

Dla strudzonych w boju wiernych sług,

Gdy z ochłodą wieczór życia spłynie,

Dając odpocznienie z Pańskich rąk.

O, w tej chwili kres nastanie łzom,

Kiedy po pielgrzymki trudach wejdziem w Ojca dom.

O przybytku wieczny świętej ciszy,

W której grzech nie znajdzie miejsca już,

Gdzie w nagrodę słodkie się usłyszy Słowa Zbawcy,

Przyjaciela dusz! Zbawicielu,

wiedź mię w niebo, wiedź,

Bym po trudach odpocznienie mógł u Ciebie mieć.