„Jam winny krzew, a wy latoroślami"

— Pan Jezus rzekł, żegnając się z uczniami

I pozostawił moc Swą nam w tym życiu

— To przedsmak nieba, szczęścia zdrój w ukryciu.

Jak winny krzew latorośl sokiem poi,

Tak Zbawcy krew mą duszę żywi, koi

I Jego życie, życie me przenika,

Tak, że co ze mnie, we krwi Jego znika.

On daje moc, zwycięstwo Swoje własne,

Więc w Jego krwi mój grzech na zawsze gaśnie.

On Swoją miłość w sercu mym rozlewa,

Tak, że radością życie me rozbrzmiewa.

O Jezu mój, chcę kochać z serca Ciebie

Za to, żeś Ty darował mi Sam Siebie.

Tyś chlebem życia, zdrojem pokrzepienia,

Co nas grzeszników w obraz Twój przemienia.

Więc, Zbawco mój, zamieszkuj serce stale

I objaw się mej duszy w Swojej chwale.

A ja chcę nucić ku Twej chwale pienia

I z aniołami śpiewać dziękczynienia