Przejść możem nawet ocean, ocean,

Gdy wodzem naszym Chrystus Pan, Chrystus Pan:

On nas przewiedzie pewnie rad, pewnie rad

I zaprowadzi w chwały świat, w chwały świat.

Wnet strapień noc I zguby moc

Na słowo Jego ustać ma,

Zorze nowego wzejdą dnia,

Gdy burza huczy wkoło nas, wkoło nas

I już nadziei promień zgasł, promień zgasł,

Gdy się w głębinę nurza łódź, nurza łódź;

Już nadchodzącą zgubę czuć, zgubę czuć,

Gdy strachu ton Przed Pański tron

Dojdzie, to On usłyszy go,

Burzę uciszy dłonią Swą,

Pan przez Czerwone morze w bród, morze w bród,

Przez groźnie wzdęte fale wód, fale wód

Lud Swój przeprawił jeszcze w czas, jeszcze w czas;

On może przewieść także nas, także nas

— Lud wierny Swój! Przez trud i bój.

On, Król nasz, nie da zginąć nam,

Wnet u niebieskich staniem bram.