Był strudzony i zbolały

Hetman wojska Naaman;

Trądem lica mu zbielały,

Ciało jego pełne ran.

Pani swej dzieweczka prawi:

"Tam, u mych ojczystych wód,

Sługa Boży, prorok bawi,

Z wszelkich chorób leczy lud."

Przyjął chory to wezwanie,

Szedł,gdzie mieszkał Boży lud,

Omył ciało swe w JOrdanie,

Wyszedł czysty, stał się cud.

Tam go odstąpiła trwoga,

Co się już rzucała nań,

Tam żywego poznał Boga,

Modły swe Mu złożył w dań.

Bracia, siostry! Jakże wiele

Dusz ginących wokół was!

Gardzą Bogiem, grzeszą śmiele,

Pełne trądu, grzechu, zmaz.

Śpieszcie do nich z wieścią błogą,

Że swe trądy wszystkie zmyć

W cudnej krwi Jezusa mogą,

Aby nowym życiem żyć.

Wnet ujrzycie z blaskiem w oku

Wyzwolonych z grzechu mar,

Jak radośnie, z czcią głęboką

Uwielbiają Ojca dar.

Pokrzepienia w tym doznacie

W trudzie swoim dzisiaj już,

Potem was w królewskiej szacie

Przyjmie Oblubieniec dusz!