Przecudnie piękny świecie,

Komu chcesz, podobaj się!

Ja ci serca nie dam przecie,

Choć marnością wabisz mię.

Niechże w tobie się kochają,

Co o niebo nic nie dbają;

Ja do Ciebie, Jezu mój,

W niebo krok kieruję swój!

Prac ciężarem przygnieceni,

Których nuży dzienny skwar,

Pragną z serca nocnych cieni,

By już ustał słońca żar;

Tęsknią do odpoczywania

Po kłopotach bez przerwania,

Ja zaś w Tobie, Jezu mój,

Odpoczynek znajdę swój!

Chciwi zysku znikomego,

Niech wśród morza w łodziach mkną,

Skał i burz, i zgub pełnego,

I niech srogo z trwogi drżą;

Ja na skrzydłach mocnej wiary

W wieczne wzbiję się obszary

I u Ciebie, Jezu mój,

Będę miał przybytek swój