355. Pohańbiony mój Kapłanie

355. Pohańbiony mój Kapłanie

Kolejność prezentacji V1 V2 V3 V4 V5

Zwrotka 1

Pohańbiony mój Kapłanie,

Coś na krzyżu zwisł i zbladł,

Twe mię dźwiga zmiłowanie,

Chociem tak głęboko padł.

Zajaśniały szczęściem lica,

Odkąd Tyś mój Bóg i Pan,

Odkąd moja śmie kotwica

Spocząć w głębi Twoich ran.

Zwrotka 2

Co wstrzymuje i przeszkadza

W drodze po wytknięty cel,

Co miłości żar ochładza,

To pod stopy Swoje ściel!

Co z obłudą Judaszową

Chce do serca wpełznąć mi,

Niechaj umrze; prawdy słowo

Niechaj w duszy mojej lśni.

Zwrotka 3

Pomóż, Panie, w każdej chwili

Bym na wodzy myśli miał.

Daj mi trzeźwość, co nie myli,

Daj bym w gorliwości trwał,

Niechże chodzę uwolniony,

Odrzuciwszy świata kłam;

Niepoznany, znieważony,

Jednak rad, że Ciebie znam.

Zwrotka 4

Literami ognistymi

W pamięć moją, Panie, wpisz,

że uczniami ci są Twymi,

Co cierpliwie niosą krzyż,

Co dla Ciebie się zrzekają Tego,

Co najdroższe im,

Ciebie wiernie się trzymają

Wielbiąc Cię w cierpieniu swym.

Zwrotka 5

Pierwszą Tyś miłością moją

Zostać też ostatnią masz;

Więc bolesną śmiercią Swoją

Wszystkie inne żądze zgaś!

W Twej piękności, wielki Panie,

Zniknie mi, zmaleje świat,

Pohańbiony mój Kapłanie,

Coś na krzyżu zwisł i zbladł!

Utworzone przez OpenSong