O Jezu, Twą jest sprawa ta,

Coś ją powierzył nam,

A że to, Jezu, sprawa Twa,

Zachowasz ją Ty Sam.

Lecz ziarnko pszenne musi plon

Do światła wznieść przez własny zgon;

Nim wzejdzie, wprzód się w ziemi skryć,

Istoty swej się w śmierci zbyć,

W ukryciu żyć,

Istoty swej się zbyć.

Tyś, Jezu, drogą cierpień wszedł

W niebieską chwałę Swą,

Tąż wiedziesz drogą cierpień, bied

Tych, którzy wierzyć chcą.

Ach, prowadź nas, by każdy miał

W Twym krzyżu i królestwie dział;

Swej śmierci bramą prowadź nas

Do światła z Twoją sprawą wraz,

Z Twą sprawą wraz

Do światła prowadź nas!

Tyś umarł Sam i Sam się w grób

Jak ziarnko pszenne wsiał

— Tak samo wzbudź i nowym zrób

Świat, który Bóg Ci dał,

I daj nam posłów wiernych, daj,

By rychło w każdy ziemi kraj

Rozsławić Twoje imię szli!

I my też chcemy służyć Ci

Ze wszystkich sił

Po wszystkie życia dni