245. Samotny wśród morskich

245. Samotny wśród morskich

Kolejność prezentacji V1 C1 V2 C2 V3 C2 V4 C2

Zwrotka 1

Samotny wśród morskich

błąkałem się fal,

Noc głucha, a wicher

ponosił mnie w dal.

Wiatr miotał mą łodzią

i mrok czerniał w krąg,

A wiosło wypadło

z zmęczonych mych rąk.

Refren 1

Odwagi! Ratunek

przybliża się już;

Pan nie da mi zginąć

wśród wichrów i burz.

On chodził po fali

i wichry On zmógł,

Zaufam Mu szczerze,

wybawi mię z trwogi

Zwrotka 2

Zgubiony w swych grzechach,

bez woli, bez sił,

Na skraju przepaści

głębokiej jam był.

Wtem zbliżył się Jezus,

wyciągnął Swą dłoń

I dźwignął mą duszę

wysoko nad toń.

Refren 2

Ach, żyję! Ratunek

przybliżył się już;

Pan nie dał mi zginąć

wśród wichrów i burz.

On chodził po fali

i wichry On zmógł;

Jam ufność w Nim złożył,

On wyrwał mię z trwóg!

Zwrotka 3

Oddałem się Jemu

by w przystań mnie wiódł,

Gdyż własny nie starczył

wysiłek i trud;

On łódź mą prowadził,

gdym w trwodze ja drżał,

Do cichej przystani

wśród wichrów i skał.

Zwrotka 4

I oto nie trwożę,

nie lękam się już,

Mą łodzią kieruje

Pan wichrów i burz,

I słońce mi świeci

i błyszczy już toń,

A Jego wszechmocna

nade mną jest dłoń

Utworzone przez OpenSong