Kiedy usłyszysz śmierci głos,

Gdy twój nadejdzie zgon,

Iść będziesz musiał, chcesz, czy nie,

Przed Boży tron.

Jaki rachunek, człeku, zdasz

Za twe upadki, winy,

Jako w Sędziego spojrzysz twarz,

Co zna twe wszystkie czyny?

Chwila ostatnia, pełna mąk,

Serca ostatni jęk

Przebrzmi, a twoje dzieła tu

Wypadną z rąk.

Czym się ty potem cieszyć chcesz,

Gdy wszystko, wszystko stracisz,

A nigdy więcej, nigdy już

Na ten świat nie powrócisz?

Gdy Sędzia siądzie na Swój tron

I zabrzmi trąby ton,

Księgi żywota wszystkie tam

Otworzy On.

Tam wszystko ma spisane Bóg,

Co było uczynione

Na jawie, lub co okrył mrok;

To będzie objawione.

Wiernie wyjawi księga czas,

Gdyś ty niejeden raz

Ducha Bożego stłumił głos,

Gdy karcił nas;

Żeś nieraz deptał łaskę tę

I świętą krwią pogardził,

Co ciekła tam za duszę twą,

Gdzie Pan Swe życie stracił.

Kiedy Sędziego święty głos

Smutno wypowie raz:

"Idźcie ode Mnie, grzeszni, precz,

Ja nie znam was!" -

Pójdziesz, a już nie znajdziesz tam

Ulgi, nadziei, zmiany,

Bo nie ma więcej łaski nam,

Gdy wyrok już wydany