Tam na wzgórzu stał stary, szorstki krzyż,

Strasznych cierpień i hańby znak.

Obejmuję krzyż, gdzie mój skonał Pan,

Gdy ratował ginący świat.

O, jak kocham ten szorstki krzyż!

Na nim Pan moc piekielną zmógł.

Wszystko składam u Jego stóp,

By się we mnie uwielbił Bóg.

Ten haniebny krzyż, którym gardzi świat,

Cudną duszy mej głosi wieść,

Że Baranek zszedł z wyżyn chwały Swej

Na Golgotę me grzechy nieść.

W szorstkim krzyżu tym, który lśni od krwi,

Widzę Bożej miłości cud,

Bo na krzyżu tym pośród cierpień zmarł

Jezus za mnie i ludzki ród.