Nic dodać nie możesz do łaski,

Gdyż łaska, to Pański jest dar;

On nowe Ci życia śle blaski,

Uwolnił z grzechowych cię kar.

Nie dodasz już nic do zbawienia;

W Nim wszystko gotowe, o, wierz!

Ratunek z wiecznego zginienia

Przez wiarę w pokorze ty bierz!

Nic dodać nie możesz do szaty

Swej białej, omytej we krwi,

Lecz wiara ją przyjm, bez zapłaty;

Twa świętość przed Bogiem niech lśni.

Nie dodasz już nic do mieszkania,

Co w Salem wzniósł dla nas Bóg Sam;

Pójdź tylko, Duch Boży cię skłania,

A wszystko gotowe jest tam.

Nic dodać nie możesz do nieba,

Wspaniałej ojczyzny wśród chwał.

Wytężać ci sił nie potrzeba;

Bóg kraj ten w dziedzictwo nam dał.

Nie dodasz już nic do godności,

By zdobić koroną swą skroń,

Więc złóż ją przed tronem w wieczności

I kornie tej łasce się skłoń!