Ja pragnę Jezu, śpiewać ku Twej chwale,

Wysławiać łaski niewymownej cud;

Podziwiać muszę Twoje dzieło stale,

Któreś wykonał przez Swą śmierć i trud.

Tyś w ciele zszedł, gdy świat był pełen złości.

Tyś podjął krzyż, wzgardziwszy duszą Swą;

Któż pozna w pełni głębię Twej miłości,

Gdyś pośród mąk ratował duszę mą!

Z ofiary Twojej moc cudowna spływa,

Ostoją pewną Twój jest dla mnie krzyż;

Tu moja dusza kajdan się pozbywa,

By, łaską Twą wiedziona, śpieszyć wzwyż.

Tum ujrzał Twoje krwią zbroczone skronie,

Ten widok spędził złudne grzechu sny,

Przez Twe cierpienia spocząć na Twym łonie

I poznać śmiałem, jak wspaniałyś Ty.

Tyś przezwyciężył śmiercią Swą szatana,

Zniweczyłeś grzechu wszelką moc i czar.

Przez Twą ofiarę Ducha moc wylana;

Nowego życia z niej spływa dar.

Przez moc tę dusza wzbija się do lotu,

Przez moc tę Sam sprawujesz dzieło Swe.

Tyś Jezu mój, nie szczędził krwi, ni potu,

By pracą duszy Swej oczyścić mnie.

O Jezu mój! Nic Tobie dać nie mogę,

Wszak moją nędzę Sam najlepiej znasz;

Lecz proszę Cię: Ty toruj moją drogę

I niech jasnieje Twa nade mną twarz,

Twój niechaj Duch przenika me dążenia;

Me życie całe pragnę w Tobie skryć,

Niech Twoja łaska wciąż mnie opromienia,

Bym mógł owocem pracy Twojej być.