Chrystus Pan opuścił niebios sławę

I przyszedł na świat, by zbawić nas.

Wieniec z ciernia ranił Jego głowę,

Niósł na krzyż ciężar naszych win i zmaz.

On teraz żyje w sławie Swej,

Bo śmierć zwyciężył,

grzech, szatana moc;

I czeka, bym na ziemi tej

Dla Niego żył w dzień i noc.

On wstał z martwych,

jak zwycięzca sławny

I będzie nim już po wszystek czas.

On Sam przyjdzie

spełnić ślub Swój dawny,

By wziąć z tej ziemi

wszystkich Swoich wraz.

Pójdź Doń, duszo,

coś przez grzech związana,

Z rąk Jego zbawienie, pokój bierz!

I za ciebie święta krew przelana,

Chodź więc Doń

i w moc śmierci Jego wierz!