Oby, Jezu, znów w tym świecie

Silnie między ludem Twym

Święty Duch się zlał obficie,

Jakoś przyrzekł w słowie Swym.

Daruj nowe nam płomienie.

Wlej je w zimne serca nam,

Zjednocz wszelkie rozdzielenie,

Do jedności prowadź Sam.

Uzdrów członki chore wszelkie,

Uczyń zdrowe, silne je.

Daj miłości ognie pierwsze,

Niech nią zbór na nowo tchnie.

By Duch Święty wszystkim członkom

Był w pełności znowu dań,

I by w świętym Swym Kościele

Rządził tylko Chrystus Pan!

Strasznie się w tym świecie sroży

Ten duch złości z piekieł bram,

Nawet pragnie w Kościół Boży

Wstąpić z kłamstwem swoim tam,

By móc, jakim bądź sposobem,

Nawet dzieci Boże zwieść

I rozproszyć Bożą trzodę,

Jedność między nimi znieść.

Uzbrój siłą dziatki Twoje,

Siłą Ducha uzbrój je.

Rozszerz tu królestwo Swoje,

Napełń dom i serca te.

Zdziałaj cud ten w każdej duszy;

Niech zabłyśnie zorzy brzask,

By nie został ten najmniejszy

W grzechu, lecz szedł w światła blask.

Niechże Duch Twój z mocą wionie

Wszędzie tu w Kościele Twym

I Twe imię w każdym gronie

Niech jaśnieje blaskiem swym,

By tu w Twoich zgromadzeniach

Wśród Twych wiernych wszerz, i wzdłuż

W mocy Ducha brzmiały pienia

Z poświęconych serc i dusz.