Tysiąckrotnie pozdrowiony

Bądź mi, Jezu Zbawco mój,

Któryś za mnie umęczony

Znosił krwawych cierpień znój.

Jakaż błogość w sercu mym,

Gdy pod krzyżem klękam Twym,

Gdzie Ty z śmiercią bój stoczyłeś

I o duszę mą walczyłeś.

Uzdrów mnie, Lekarzu duszy,

Ulecz, co schorzałe, mdłe,

Zdejmij boleść, co mnie. kruszy,

Wszelką szkodę, wszystko złe,

Com z Adama grzechu wziął

I zawinił pychą swą.

Gdy mię krwią Swą skropisz, Panie,

Wszelka nędza ma ustanie.

Wyryj krwawe rany Twoje,

Zbawicielu, w sercu mym,

Bym przez całe życie moje

Miał je przed obliczem swym.

Tyś największe dobro me,

Do którego serce lgnie.

Szczęśliw, gdy u stóp Twych stoję

I Twą laską duszę poję.

Całym żarem duszy tulę

Do mych piersi nogi Twe;

W twarzy, patrz, wyryte bóle,

A od modłów ręce mdłe.

Promień łaski w duszę wlej,

Z wyżyn krzyża objaw jej:

Już zaprzestań twych żałości,

Ja twe gładzę nieprawości