770. Z niedoli wielkiej, z udręczenia
Kolejność prezentacji V1 C V2 C V3 C V4 C V5 C V6 C
Zwrotka 1
Z niedoli wielkiej, z udręczenia,
Rzucony burzą w straszny bój,
Błagalne •w niebo ślę westchnienia:
Ach, Boże, ześlij pokój Swój.
Refren
Ach, ześlij mi ukojenie,
W niedoli mej pocieszenie,
Daj pokój upragniony!
O, Boże mój, daj pokój Swój!
Zwrotka 2
O, rozkaż wałom, ucisz burzę,
Na wiatry rozszalałe skiń.
Ach, pomóż oczy wznieść ku górze,
Na duszę mą kojąco wpłyń.
Zwrotka 3
Daj Panie, bym był pewny tego,
Ze Twoja dobroć wiecznie trwa,
Że i wśród morza wzburzonego
Jest jeszcze przy mnie pomoc Twa.
Zwrotka 4
A Ty modlitwy me przyjmujesz,
Nade mną Swą rozjaśniasz twarz
I jeszcze więcej obiecujesz,
Sławniejszy nadto pokój dasz.
Zwrotka 5
Nie pragnę poto mieć pokoju,
Bym w grzechach mógł bezpiecznie spać!
Lecz pragnę czerpać z życia zdroju
I siły z nieba ciągle brać.
Zwrotka 6
Ach, Boże, ratuj z udręczenia
Rzuconych burzą w straszny bój,
A wzniosą Ci dziękczynne pienia,
Żeś zesłał błogi pokój.
Utworzone przez OpenSong