Jeruzalemie, grodzie mój,

Coś tak wysoko stał,

U ciebie niegdyś chwały Król

Mieszkania Swoje miał.

Dziś z ludem swym pod klątwą drżysz,

A grzesznik depcze cię;

Nad tobą, zacny grodzie mój,

Wylewam gorzką łzę.

Gdzie niegdyś Bożej chwały śpiew

Brzmiał przeradośnie w dal,

Tam dzisiaj serca dziatek Twych

Przenika gorzki żal.

Stłoczonyś, poniżonyś w proch,

Ubranyś w hańby strój;

Nad tobą gorzkie ronię łzy,

O, wdzięczny grodzie mój!

Jeruzalemie, póki się

Ty nie nawrócisz znów,

Nie przyjmiesz Barankowej krwi,

Nie uczcisz Jego słów,

Nie spojrzysz w Boskie serce to

I w męki Jego znój,

Dopóty będę ronić łzy

Nad tobą, grodzie mój.