680. Bóg się rodzi

680. Bóg się rodzi

Kolejność prezentacji V1 V2 V3 V4 V5

Zwrotka 1

Bóg się rodzi, moc truchleje,

Pan niebiosów obnażony,

Ogień krzepnie, blask ciemnieje,

Ma granice Nieskończony.

Wzgardzony – okryty chwałą,

Śmiertelny – Król nad wiekami

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami.

Zwrotka 2

Cóż masz, niebo, nad ziemiany?

Bóg porzucił szczęście Swoje,

Wszedł pomiędzy lud znękany,

Dzieląc z nimi trud i znoje:

Ach, wycierpiał On niemało,

Żeśmy byli winni sami;

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami.

Zwrotka 3

W nędzniej szopie urodzony,

Żłób Mu za kolebkę dano;

Cóż jest czym był otoczony?

Bydło, pasterz i siano!

Ubodzy was to spotkało,

Witać go przed bogaczami,

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami.

Zwrotka 4

Potem i króle widziani

Cisną się między prostotą,

Niosąc dary Panu w dani:

Mirrę, kadzidło i złoto;

Bóstwo to razem zmieszało,

Z wieśniaczymi ofiarami,

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami.

Zwrotka 5

Podnieść rękę, Synu Boży,

Błogosław Ojczyznę miłą,

W dobrych radach, w dobrym bycie,

Wspieraj jej siłę Swą siłą,

Dom nasz i majętność całą

I Twoje wioski z miastami,

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami.

Utworzone przez OpenSong