Słuchaj, kwitnąca młodzieży,

nadziejo przyszłości!

Słuchaj, do serca bierz słowa,

gdyż prawda w nich gości:

Od złego stroń,

Niech przyjacielska cię dłoń

Wiedzie do Boga miłości!

Chciej piękno życia młodego

jak kwiat Mu w ofierze złożyć

— i siły swe młode

poświęcić Mu szczerze.

Do Niego dąż,

Serce swe wiernie z Nim zwiąż!

On cię od zguby ustrzeże.

Radość w Jezusie największą

młodzieży rozkoszą.

Myśli o wielkiej miłości

z twej duszy wypłoszą

Próżność i złość

— W sercu nie pozwól im róść,

Boć tylko gorycz przy¬noszą.

Względów u Boga i ludzi ci tylko doznają,

Którzy swe żądze cielesne zawczasu zwalczają,

Przez żywot swój Święty prowadzą ten bój,

W Bożych się sprawach kochają.

Panu dać użyć się jako posłuszne narzędzie

— O, czy kto zaszczyt wspanialszy na ziemi zdobędzie?

Boży niech wpływ, Pókiś jest młody i żyw,

Celem i szczęściem twym będzie!