Idzie Pan Jezus po wybraną Swoją,

Drogę anieli wonnym kwieciem stroją,

Już się weselne rozpoczęły gody.

Czy i dla ciebie nastał czas ochłody?

Idzie Pan Jezus, idzie Król zbawienia,

W drodze Serafy nucą chwały pienia,

Pochód weselny Cherubowie wiodą;

Pójdź, duszo, z nimi do wiecznego grodu!

Idzie Pan Jezus po wybraną Swoją,

On cię w promienny wiedzie kraj pokoju;

Schodzi do ciebie, schodzi z niebios włości,

Pośpiesz, ma duszo, przyjmij Go w radości!

Wreszcie nadeszła błoga ta godzina

— Pan Bóg obchodzi gody Swego Syna,

Pląsa z radości cały świat daleki,

Wszak tej godziny wyglądały wieki!

Wieki czekały na krzywd zakończenie

I na szatana w otchłań już strącenie;

Chwili czekały, aż Pan, raz nieznany,

Zjawi się w chwale, ukoronowany.

Oto już idzie czas ten upragniony

— Jezus na wieki ma być uwielbiony;

Ludzkość połączy Swoją On świętością,

Wszystko zapląsa: Bóg nasz jest miłością