Zbawienia z łaski mam dostąpić.

Czy wierzysz w to, o serce, mów!

Dlaczego nie przestajesz wątpić,

Gdy prawą księga Bożych słów?

Więc prawda to, nie żaden kłam:

/ Bóg „z łaski" niebo otwarł nam. /x2

Gdy „z łaski", milcz o swej godności

I nie wspominaj własnych cnót.

Bóg, co się ciałem stał z miłości,

On drogą nam do nieba wrót.

Przez śmierć zbawienie zjednał Pan,

/ Więc „łaska" płynie z Jego ran. /x2

To słowo „z łaski" dla sumienia

Balsamem jest, gdy serce twe

Zapragnie grzechów odpuszczenia

I z bólem wspomni winy swe.

Któż zgłębi tajnie Bożych dróg,

/ Że świat ten „z łaski" zbawia Bóg! /x2

Tak, słowa „z łaski" świat przetrwają,

Jak wiecznie wiernym Pan Bóg Sam.

Co słudzy Pańscy zalecają

I co Bóg stwierdza w Piśmie nam,

W czym wiary grunt na wieki tkwi,

/ To „łaska" dla Baranka krwi. /x2

Tak, „z łaski" mnie też strwożonemu

Otwiera serce wielki Bóg,

Gdy brakło sił mnie zwątpiałemu

Wśród walk życiowych, trosk i trwóg.

I któż podporę trwalszą zna

/ Nad „łaskę", która wiecznie trwa! /x2

Snem błogim „z łaski" w Panu zasnę,

Radości pełne serce me;

Choć z trwogą grzech wspominam własny,

Znam Tego, który zbawił mię.

Więc, duszo, śpiewaj w każdy czas:

[Jedynie „łaska" zbawia nas. /x2