Krwawią się twe rany, ciężki staczasz bój,

Tylko patrz, by o tym wiedział Jezus twój!

Ludzkie pocieszenia nie pomogą ci;

/ Jemu tylko ufaj, w Nim zwycięstwo lśni. /x2

Ludzka miłość może wiele ulgi nieść,

Lecz na rany duszy inny balsam jest

Jeden Lekarz zawsze tobie pomóc chce,

/ Niestrudzony, gotów, na wołanie twe. /x2

Zamknij drzwi komórki i wejdź w ciszy toń,

Ugnij swe kolana, głos swój podnieś Doń.

Łzy, co w tej komórce przed Nim spłyną tam,

/ Znajdziesz jako perły u niebieskich bram. /x2

Duszę przeczyszczoną i twój tęskny wzrok

W górę pokieruje, wzmocni chwiejny krok.

Wnet się zgoją rany, zniknie wszelki bój,

/ I zobaczysz wtedy, coć dał Zbawca twój. /x2

Słówko obietnicy Pan zostawił nam

„Nie nałożę więcej, niż znieść zdołasz sam."

Jeśli Mu powierzysz wszystkie troski swe,

/ Chwalić Go nie starczy całe życie twe. /x2