383. Jeden skarb bym posiąść chciał

383. Jeden skarb bym posiąść chciał

Kolejność prezentacji V1 V2 V3 V4 V5 V6

Zwrotka 1

Jeden skarb bym posiąść chciał

Sercu najzacniejszy,

Który by na wieki trwał,

Skarb ten najpewniejszy.

Nie uszkodzi mi go rdza,

Złodziej oń niewiele dba,

Powódź mi go nie podmyje,

Ogień nie pożera,

Ani czas wydziera.

Zwrotka 2

Czyliż znajdę klejnot ten

W krasie i w urodzie?

Ta rozpłynie się, jak sen,

Prędko nas odchodzi.

Piękność ciała, jakby kwiat,

Dzisiaj kwitnie, jutro zbladł;

Młódź upada, młódź omdlewa;

Nawet w życia wiośnie

Kąkol śmierci rośnie.

Zwrotka 3

Czyliż mam się chciwie piąć

Po zaszczyty ziemi?

Czyż to szczęściem jest, gdy siąść

Mogę z dostojnymi?

Nie dam się zaślepić, nie,

Tej zwodniczej losów grze!

Pan i królów strąca z tronów;

Kto dziś stoi dumnie,

Jutro złożon w trumnie.

Zwrotka 4

Czy mi szczęście może dać

Hojność i mamona?

Ach, jak na niej często znać,

Że jest krwią splamiona!

Kosztownego złota wór

Cięższy jest od skał i gór.

Ból sumienia, utrapienia,

Troski i kłopoty

Skarb przynosi złoty.

Zwrotka 5

Jeden skarb najdroższy znam,

— Jeden cenię sobie:

W niebie go złożony mam,

Nim się chętnie zdobię.

Jezus skarb najdroższy mój,

Najcenniejszy serca strój;

W Nim wytchnienie, ukojenie.

Dzisiaj i na potem

Jezus mym klejnotem.

Zwrotka 6

Przezeń tylko, tylko w Nim

Wszystko ma znaczenie;

Kiedy Jezus Panem mym,

Wszystko wzrasta w cenie.

Młodość, krasa, złoto, cześć,

Wszystko może szczęście nieść,

Wszystko Pana wielbić może;

On ubłogosławi

Wszystkie nasze sprawy.

Utworzone przez OpenSong