Czekaj, duszo moja, W pokornej czci!

Zbytnia żałość twoja, Pan pomoże ci!

Wnet zniknie cień I nastanie dzień,

Słońce znów zaświeci, Tylko uwierz Weń!

Z ucisków toni I z mnóstwa trwóg

Pewnie cię obroni Twój wierny Bóg.

Czekaj, duszo moja, W pokornej czci!

Zbytnia żałość twoja, Pan pomoże ci!

Większy jest Pan Niż twej nędzy stan

— On ci dopomoże I wyleczy z ran.

W wiecznej miłości Wiele ci dróg

Wskaże do radości Twój wierny Bóg.

Czekaj, duszo moja, W pokornej czci!

Zbytnia żałość twoja, Pan pomoże ci!

Skończy się bój I pielgrzymki znój;

Wnet ustaną skargi, Pan lud przyjmie Swój,

Gdy miną złości, Gdy zniknie ból,

Poczną się radości Wieczystych pól