342. Kto los swój oddał w ręce Boga

342. Kto los swój oddał w ręce Boga

Kolejność prezentacji V1 V2 V3 V4 V5 V6

Zwrotka 1

Kto los swój oddał w ręce Boga,

Kto w Nim nadzieję złożył swą,

Nie dotknie tego żadna trwoga,

I pomoc znajdzie w dolę złą.

Kto sercem się z swym Bogiem zrósł,

Ten na opoce dom swój wzniósł.

Zwrotka 2

Niech serce twe więc bacznie słucha,

Co Bóg ci każe, czego chce,

I przyjmuj to w pokorze ducha,

Co mądrość ci najwyższa śle.

Ten, który stworzył, wyniósł nas,

Wie, czego brak nam w każdy czas.

Zwrotka 3

On wie, co radość twoją wzmoże,

I twe potrzeby dobrze zna,

Więc wytrwaj w wierze i w pokorze,

Niech fałszem wzgardzi dusza twa;

A Bóg ci ześle skarby łask

I w prawdy cię powiedzie blask.

Zwrotka 4

Gdy ból ci wydrze z piersi łkanie,

Nie mniemaj, że Bóg rzucił cię,

że tylko o tym ma staranie,

Któremu los uśmiecha się,

Bo nie zna nikt tych czasów, zmian,

Ni celów, które przejrzał Pan.

Zwrotka 5

Skinieniem jednym strącić z wyżyn

Pysznego w nicość może Bóg,

Maluczkich zaś wywyższyć z nizin

I wyrwać z wszelkich cierpień, trwóg.

O, nieraz możny pada w pył,

A wstaje, kto poniżoń był.

Zwrotka 6

Więc Bogu powierz życie swoje

I w sercu zawsze Boga miej,

On na cię ześle łaski zdroje

I mieć cię będzie w pieczy Swej;

Choćby ci groził zguby cios.

Nie spadnie z głowy twojej włos.

Utworzone przez OpenSong