Jak błogo, iż znalazłem

Pociechę w smutku swym,

I że na wszystkie rany

Mam balsam w Panu mym.

A choć dziś mroki jeszcze,

Nie strwożą przecie mię;

/ Ustąpią chmury słońcu,

Co wnet pojawi się /x2

Choć źródła na pustyni

Wyschnąwszy gubią się,

To z wiecznej skały zawsze

Zdrój nowy krzepi mię.

Gdym już znużony drogą,

Tam Elim czeka mię,

/ Gdzie w cieniu palm nad zdrojem

Odpocząć śmiało śmiem. /x2

Gdy winy cię przycisną

I łza w twym oku lśni,

To wiedz, iż w deszczu błysną

Promienie tęczy ci.

A choć jej nie widzimy,

To jednak świeci nam

/ Wspaniałość chwały Jego

Nam zgotowanej tam. /x2