Czemuż się mam tak smętny,

tak opuszczony czuć?

Czemuż mam z narzekaniem

tęskne swe myśli snuć?

/ Gdy wiem, że Jezus nigdy

nie rzuci trzody Swej,

Co myśli o wróbelkach,

Ten nie zapomni mnie /x2

Wesoło sobie śpiewam, nie boję się już, nie!

Co myśli o wróbelkach, Ten bardzo kocha mnie!

O, nie daj się zatrwożyć,

me dziecię, porzuć lęk!

Takie jest słowo Pańskie;

jak słodki jego dźwięk!

/ Nie lękam się, choć widzę nie dalej,

jak na krok,

— Co myśli o wróbelkach,

mnie by zapomnieć mógł? /x2

Gdy zbliża się pokusa,

oczy zroszone łzą,

A wszystkie pieśni moje tak

Jakoś smutnie brzmią;

/ Pan tuli mnie do łona,

ujmuje moją dłoń,

Co myśli o wróbelkach,

rozjaśni chmurną toń. /x2