Jak błogo wiedzieć Jezus jest mój!

Jakże ten pokój słodzi mi znój!

On życie z nieba, wieczny w Nim dział

I odpuszczenie grzechu mi dał

Chcę sławić Zbawcę swego po zgon,

Bo gdzież Zbawiciel Większy niż On

Kto może tyle pociech mi nieść?

Nikt, tylko Jezus, Jemu dam cześć!

Jemu żyć pragnę – to życia raj.

Śpiewaj Mu, serce, wdzięcznie Mu graj!

On mnie prowadzi przez mgłę i cień,

Gdy grzech się wzmaga, wnet wyrwie zeń.

Nikt z Jego ręki nie wyrwie mnie,

Z tego niezmiernie ja cieszę się;

Przeto też ufność w nim tylko mam,

On do niebieskich wiedzie mnie bram.