Próżne są wymówki twe,

Duszo, zawikłana w grzech,

Ze masz jeszcze czasu dość

Wrócić do ojczystych strzech,

2e pokuta dobra

jest na stare lata,

Teraz młodość każe

użyć tobie świata!

Dzisiaj żyjesz w pełni sił,

Lecz, pamiętaj, jutro snadź

Śmierci cię owionie dech,

Liczbę Bogu musisz zdać!

Życie swoje marną służbą

grzechu skrócisz,

Ale się do Boga

nigdy nie nawrócisz.

Dziś cię dobry Pasterz sam

Chce z szerokich odwieść dróg,

Woła tęsknie: Wróć się, wróć.

Bo się wikłasz w ciernie, głóg!

Pan z litością wielką

dzisiaj niedaleki:

Gdy przestanie wołać,

zginiesz już na wieki!