Miłość cudowna za mną szła,

Gdym tonął w grzech,

Kiedym już szedł do nędzy dna,

Zdradzon od wszech,

Gdy wszelki blask nadziei zbladł,

O, rozkosz ta!

Wyrwać mnie z śmierci, win i wad

Ta miłość szła.

Ta miłość szła zbawić duszę mą,

Ta miłość szła, by zawładnąć mną,

Miłość na krzyż szła moc śmierci zgnieść;

Bądź tej miłości wieczna chwała, cześć!

Miłość otwarła drogę mi

Do niebios bram,

Gdzie władnie w wiecznej mocy, czci

Mój Jezus sam.

Miłość mnie wniosła z ciemni bied,

Do blasku dnia;

Ująć mą dłoń, gdym w zgubę szedł,

Ta miłość szła.

Miłość zstąpiła z niebios stron,

By dla mnie żyć,

Dla mnie na krzyżu ponieść zgon.

Wszystkim mi być;

Wznieść stąd do nieba łaski most,

Zwolnić od zła,

Duszy ratunek dać i wzrost

Ta miłość szła.