Otwórzmy dziś swych serc podwoje,

Gdyż Pan nasz się objawić chce,

Swą krwią oczyścić dzieci Swoje,

Utwierdzić w nich królestwo Swe.

On spełni dane przyrzeczenie,

Wszak życie Swoje za nas dał -

Obfitych zleje łask strumienie,

Jak tam w dzień pięćdziesiątych zlał.

Powstańmy już, niech ziemia sucha

Ocuci się z kamiennych snów

I zlana deszczem Jego Ducha

Wspaniale się zieleni znów;

Niech Pańska moc się w nas rozlewa,

Wśród nas niech stanie Jego tron,

Abyśmy Dlań, jak dobre drzewa

Obfity nieśli wiary plon.

Pośpieszmy Doń! Krew Pana święta

Niewiary może stopić lód!

Czyż próżno zdjął z nas grzechu pęta

I do wolności cudnej wwiódł?

Już czas, już czas, by kości suche

Dosięgnął Jego wiatru szum,

By w jedno zwarte Jego Duchem

W potężnych wojsk powstały tłum.

Porzućmy sny! Czyż ma na wieki

Odwieczny wróg sprawować rząd?

Czyż nadaremno łaski rzeki

Przez serc wciąż suchy płyną ląd?

Dziś moc z Golgoty jeszcze płynie,

Więc pijmy z tych ożywczych wód!

Gdy ziemskich bojów czas przeminie,

Pan wwiedzie nas w niebieski gród.