Królu niebios, któż imienia

Twego zgłębi treść?

Któż wspaniałe światów gmachy,

Któż Ci pomógł wznieść?

Tylko w łaski Twej osłonie

Żywy zostać śmiem.

Światy wstały, światy runą

Za skinieniem Twym.

O nasz Panie ukochany,

Któż Cię pojmie, któż?

Tyś nad głębią stał potopu

W blasku krwawych zórz.

Niebo jeszcze raz poruszysz,

Wstrząśniesz ziemi grunt.

Zgładzi wszystkich obłudników

Sprawiedliwy sąd.

Królu chwały, choć tak wielka

Twojej ręki moc,

Jednak hańbę przecierpiałeś,

Zszedłeś w śmierci noc.

Grzeszny świat Cię w dziatkach Twoich

Jeszcze trapi zły;

Wszystko masz, a miejsca w świecie

Nie znalazłbyś Ty.

O, nasz Królu wywyższony,

Przyjm wdzięczności ślub!

Wszyscy serca przynosimy

Do Twych świętych stóp.

Służyć Ci, umierać z Tobą,

To nasz ziemski dział,

Potem w niebie z Tobą władać

Pośród wiecznych chwał!